?فتنه‌های پربرکت در سال ۹۶
✍️سید محمدحسین متولی امامی
⭕️در پایان سال، با نگاهی کلان و اجمالی می‌توان گفت که سال ۹۶، یکی از سال‌هایی بود که جمهوری اسلامی در آن، بیش‌ترین فشارهای سیاسی داخل و خارج را تجربه کرد. از تکه‌انداختن‌ها و گوشه و کنایه‌زدن‌های روحانی به نظام به عنوان اولین شخص قوه مجریه تا حملات تند احمدی نژاد و یاران‌اش به نهادی سیاسی و قضائی کشور به عنوان رئیس جمهوری گذشته، گستردگی آشو‌ب‌ها و اعتراضات خیابانی، قضیه دراویش، بی‌آبی گسترده در اصفهان و اعتراضات کشاورزان، مشکلات اقتصادی بی‌سابقه و ضعف شدید اقتصادی مردم، جریان شیرازی‌ها و حمله به سفارت ایران در لندن، تهدید ترامپ مبنی بر خروج از برجام و آغاز تحریم‌های موشکی علیه ایران، افزایش فعالیت آل‌سعود در منطقه، فشارهای حقوق بشری ناشی از دستگیری‌ها و زندان‌ها و خودکشی سیدامامی و… . این فشارهای سیاسی مرا به یاد اعتراضات گسترده ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ اروپا می‌اندازد. اعتراضاتی که از سویی موجب ورود دنیای غرب به مرحله جدیدی از مطالعات اجتماعی و تمدنی شد و از سوی دیگر، موجب توجه متفکرین غربی نسبت به وضعیت پرآشوب اجتماعی و تلاش برای اصلاح جامعه اروپایی گردید. ظهور جبنش فمینیسم، جنبش‌های دانشجویی و کارگری و عرفان‌های نوظهور از جمله شیطان‌پرستی، هوی متال، رپ و…. بخشی از این جریان‌های اعتراضی بود که فصل جدیدی برای دنیای مدرن باز نمود.
⭕️انقلاب اسلامی از سویی نسل اولیه خویش را به تدریج از دست می‌دهد (و کم‌کم بزرگان و مؤسسان جمهوری اسلامی از دنیا می‌روند) و از سوی دیگر، شاهد چالش‌هایی است که جمهوری اسلامی بعد از چهاردهه در خود ایجاد کرده است. هرچند جنبش‌های اعتراضی، حرف‌های بی‌ربط این و آن و فعالیت‌های گروه‌های مختلف در ایران با اشاره خارجی‌ها و داخلی‌ها، خطرهایی برای جمهوری اسلامی می‌آفریند، اما همگی از منظر مطالعات اجتماعی دارای ظرفیت‌هایی است که با هوشمندی قابل بهره‌برداری است. البته این سخن به معنای تأیید این جریان‌ها نیست، بلکه به منظور بررسی امکان بازنگری به این اتفاقات به نفع انقلاب اسلامی است. امروزه فشارهای داخلی و خارجی بر جمهوری اسلامی رو به افزایش است و این فشارها می‌تواند مسئولین را از خواب زمستانی و توهم خودمطلق‌انگاری در برنامه‌ها و سیاست‌ها خارج کند. این‌که مسئولین جمهوری اسلامی دستپاچه شوند و مانند اوایل انقلاب از جان و دل برای مردم مایه بگذارند، بسیار بسیار پربرکت خواهد بود و فقط در شرایط بحران و فشار امکان‌پذیر خواهد شد. احساس خطر می‌تواند بار دیگر روحیه‌های انقلابی را زنده کند و رفاه‌زدگی، عافیت‌طلبی و غرور برخی مسئولین سیاسی و فرهنگی نسبت به مردم را بشکند. درد زایمان رشد انقلاب اسلامی، بحران است و اگر بزرگانی چون بهشتی، مطهری، مفتح گرفته تا دیالمه، باکری، همت و خرازی از دل جوانان این کشور ظهور کردند، چون درد کشور و مردم را با تمام وجود حس کردند و خود را از عافیت طلبی و شکم‌پروری رهانیدند. حس این دردها در بحران ها و عینی دیدن مشکلات محقق می شود. نسل‌های بعدی انقلاب در کوره این بحران ها در حال رشد هستند و باید یاد بگیرند که چگونه از نهال انقلاب اسلامی بدون حضور نسل اول انقلاب، محافظت کنند و تدبیر حل مسائل از پایگاه انقلاب اسلامی را پیدا کنند.
?خدایا در آستانه سال جدید از تو میخواهیم که انقلاب اسلامی را از میان مشکلات جمهوری اسلامی سربلند بیرون آوری و مسیر نیل به تمدن نوین اسلامی را برای ما هموار فرمایی…
